Helix Electrix |
club: Elckerlyc Live artist: Karel Phlix |
© Rootsville 2017 |
review & photo: Freddie |
|
De organisators zijn niemand minder dan Johny L'Hoyes & co van het 'Limburg Roots Festival' die samen met de uitbaters van dit café op deze manier de tijd tussen de festivals proberen te doden door onze favoriete blues op de menukaart te zetten. Met wel zeer 'local heroes' als deze 'Helix Electrix' is de opkomst dan ook vrijwel gegarandeerd. Met liefst '5' handcrafted original Guttlin's in aanslag is het enkel nog wachten tot het concert kan aanvangen en dat gebeurt rond de klok van 09.30 PM.
Van de luxueuze 'smokers lounge' terug naar het café is maar '1' deur verschil en na wat socializing met Jan (Blues Lee) en Hans (The Catsmokes) wordt het roer hier ook even totaal omgegooid. Van 'Helix Electrix' gaat het nu even naar 'Helix Acoustix' en wordt het tevens tijd voor Mr. Helix om enkele van de aanwezige collega's voor de kar te spannen. Meteen ook het moment om te laten horen dat een 'Guttlin L-00 Gibson Tribute ' ook uit het juiste hout is gesneden. Samen met de eerste gast trekt Karel de boer op met een country-bluesje en dat doet hij eerst met niemand minder dan Doghouse Sam. Aan de 'PA' stond dan lotgenoot van bij Blues Lee, JB Biesmans en na 'The Clown' zou hij die andere smoelschuiver worden die aan de bak moest op het nummer 'Peaceful Soul'.
Terug naar het elektrische gedeelte van deze 'Helix Electrix' en zo komen we terug uit bij Kim Wilson's zijn 'She's Tuff' en zo gaan we terug richting 80-tiger jaren. Ook in dit tweede gedeelte wordt er rekening gehouden met de 'Traditionals' en komen we uit bij 'St-James Infirmary'. Op de vraag van Karel of ik de auteur wist moest ik het antwoord schuldig blijven. Uiteraard weten we allemaal dat Louis Armstrong aka Satchmo dit nummer in de 20-tiger jaren populair wist te maken maar de rest ben ik gaan opdiepen en kwam zo uit bij Irving Mills die soms de credits kreeg toegewezen al gaat de geschiedenis van dit nummer terug tot de 18de eeuw.
Don't forget!!! zaterdag 18 februari 'Hookrock Indoor' met Wild Dueces, Stef Paglia en Doghouse Sam & His Magnatones...
more pics on |
In het kader om meer 'Belgische Bands' in de spotlights te zetten ging het op zaterdag richting Café Elckerlyc voor de lokale band 'Helix Electrix'. Bezieler van deze band is Karel Phlix die we uiteraard allemaal wel kennen van 'Blues Lee', de bluesband waar muziek op de eerste plaats komt en waar blues net juist dat tikkeltje extra meekrijgt. Samen met een sterke ritme sectie die bestaat uit Guy Engelen op de bass en Carlo Smeyers aan het drumstel weet Mr. Helix een set te brengen die perfect werd uitgebalanceerd tussen ijzersterke covers en verrassend eigen werk dit allemaal georchestreerd door de alom aanwezige 'Guttlin' gitaren. En als Duke Robillard daar fans van is dan zijn wij het natuurlijk ook samen met de talrijk aanwezige collega guitarslingers. Ook de eerste echte Hookrockers onder aanvoering van Carine S. waren van de partij voor wat een avondje heerlijke blues zou worden.
Openen doen dit trio met 'Mr Average' en dit is nu net niet de categorie waartoe deze heren behoren. Al vlug komen er ook heerlijke covers aan zoals Tony Joe White zijn 'As The Crow Flies' en ook van Kim Wilson en zijn Fabulous T-Birds zijn zowel Karel als wij fan. Het plezier van de band is gewoon van hen af te lezen bij het brengen van 'Wait On Time'. Een avondje blues is natuurlijk niets zonder enkele 'traditionals' en met 'One Kind Favor' aka 'See That My Grave is Kept Clean' wordt ook 'Blind Lemon Jefferson' even terug voor onze netvliezen gehaald. Knap arrangement van Mr.Helix al moesten ze voor het gebruik van de 'Guttlin' bij dit nummer een statige 'Els' met een rijk verleden neerhalen ;-). Dan werd het tijd voor een heerlijk interludium met enige 'West Coast Swing' als instrumentaaltje. Op het nummer 'For A While' laat Guy Engelen horen dat hij ook wel geluisterd heeft naar Nile Rodgers wanneer het aanstekelijke bass-grooves betreft alvorens aan te komen bij ieders favoriet in de blues, T-Bone Walker en zo brak de tijd ook aan voor velen om zich richting 'rokershol' te begeven.
Van de 'Cotton Club' naar het 'Elckerlyc Café' met weerom een meer dan aangenaam 'West Coast' instrumentaaltje, so let's jump and jive. Met de 'T-Bone Boogie' kan en mag Mr.Helix uiteraard niet anders dan de versie te brengen van 'Honey Bear' Robillard waarna het heerlijke slowbluesje 'Love is Just A Gamble' volgt en zo is Aaron Thibeaux Walker weer alom aanwezig. Met spijt in ons hart moeten we dan helaas vernemen dat 'Glow' het laatste nummer van de avond is en wordt hier nogmaals bewezen dat hier in ons kleine landje meer, maar dan ook veel meer dan uitzonderlijk talent aanwezig is en geloof me deze 'Helix Electrix' komen we op onze betere blues festivals deze zomer zeker nog tegen. 
